Sin metas pero con objetivos, sigo disfrutando de las bicis y de otras actividades. Intento aprender continuamente para mejorar como persona, física y mentalmente. Este blog sigue siendo una especie de diario personal en cuanto a lo ciclístico, pero va siendo hora de ir añadiéndole algunas cosas más que también captan mi atención...

lunes, 30 de mayo de 2011

ARAÑAZOS


Cortita salida la que he hecho esta mañana, que básicamente me ha servido para reencontrarme con las ganas de pedalear que se habían mantenido escondidas durante unos días. Qué perro he estado esta semana. Sí, es fácil excusarse en que llegas cansado del trabajo y al día siguiente prefieres dormir un poco más y recuperarte. Y en que aún no me notaba totalmente recuperado del catarro de hace un par de semanas. Pero, qué perro he estado esta semana.

Como hace días que Juan (compañero de trabajo) y yo intentamos quedar para hacer una salidita, ya no podía alargar más estos días de relax, que se acartona uno muy fácilmente y luego es  muy difícil quitarse las telarañas. Así que hoy he sido capaz de levantarme mucho más pronto de lo que lo había hecho el fin de semana, y he salido a rodar un rato.

Una ruta típica de las que hago últimamente: corta pero intensa. Media hora de calentamiento previo en la estática, y después, una hora y media de pedaleo para recorrer la increíble distancia de veinte kilómetros y medio. Con algo más de 550 metros de ascensión acumulada. Algo es algo.

Senderitos pedregosos, senderitos más vegetados, algo de camino, y un poco de asfalto también. Las pulsaciones más altas de lo que debieran, pero al menos no me he notado tan mal como pensaba que me encontraría. Ahora que de fuerzas no iba sobrado.

Como curiosidad de la salida, constatar el hecho de que en un par de semanas de no pasar por algunos senderos la vegetación se ha adueñado de ellos de tal manera que en algunos momentos ni siquiera veía por dónde tenía que meter la rueda. Suerte que ya me los conocía de otras ocasiones. Y claro, en muchos puntos del recorrido he ido "limpiando" los senderos a base de llevarme por delante, con brazos y piernas, las zarzas y otros tipos de ramillas que los habían ido cerrando.

Lástima de la torre eléctrica


Total, que he llegado a casa con unos cuantos arañazos, que es lo que toca yendo de corto. Y al menos he vuelto a salir. Ahora ya estoy pensando en la próxima salida, seguramente el miércoles, y también seguramente, acompañado, que siempre da una motivación extra.


Bruno

6 comentarios:

  1. Hola Bruno recuperate del resfriado y a seguir limpiando los caminos.
    Jorge

    ResponderEliminar
  2. Se te ve tranquilo, abriendo sendas. Me he chocado que calientes en la estática, buff a mi todo lo indoor me da una pereza... Hasta el invierno creo que el rodillo cogerá polvo.

    Cuídate y mejora el resfriado.

    ResponderEliminar
  3. Kumpañññññ, pero si ahora sales por la selva!!!!!! Donde está el sendero en la foto???
    No me estraña que salgas arañado....
    Me da la sensación que el miercoles no vas a salir, jeje... Aunque poder, puedes.
    Bueno la cuestión es ir saliendo, aunque sea solo un poco.
    Creo que para la crono de tu garaje, no sé si estas todavía preparado...
    Hasta mañana.

    Txarly.

    ResponderEliminar
  4. Bueno, el resfriado está curado, aunque quedan pequeños recuerdos en forma de irritación "gargantil", y no muchas ganas de moverme, jajaja, pero ya mismo sigo con la limpieza, que sino cuando vengas por aquí no voy a saber por dónde meterte... que estás que te sales!
    Saludos Jorge


    Qué hay, Theo. Ya ves qué plan llevo... me meto por sitios "complicados" para ver si así se me quitan las ganas de salir, jajaja!
    La estática me va de fábula para salir con las piernas un poco calientes, que si no me acabo resintiendo de problemas articulares. Y cuando llego a casa la uso para "estirar" las piernas y recuperar la normal circulación. Todo es ponerse. Incluso hay días que estoy calentando y casi me apetece más quedarme en casa "estatiqueando" que salir a la calle con la bici. Ya me vale.
    Cuida tus rodillas...


    Ehhhhh, cumpaaaaaany!!
    Que sepas que me meto por esos sitios para que el día que vuelvas por aquí no te puedas quejar de que acabas con las piernas marcadas, jajaja!
    Como bien dices, la cuestión es ir saliendo, que si me amuermo un poco tendré que anular la "cronogarajeada", jajaja!!
    Ya veremos qué hago mañana... ¿100?, ¿200 kilómetros?... mmmm... como me de por soñar...
    Hasta mañana, "spinningman"...

    ResponderEliminar
  5. Ostres Bruno, avui volies sortir i durant el mati ha estat plovent (al Maresme...). Ara surt el sol, aixi que potser ja estàs esquivant branques.... que segur que amb l'aigua d'aquests dies han crescut més. Aixi que, cuidadín i a recuperar les ganes i deixar a llit la mandra!!!!

    ResponderEliminar
  6. Hola Mònica!
    Avuí hauria pogut sortir... De fet, això és el que tenia planejat desde ahir. Aquí no ha plogut pel matí (jo ja comtava amb això), però el cos m'ha demanat descansar una miqueta més (ahir vaig estat fent una mica de gimàstica), i no he sortit. Crec que he fet bé, que quan no descanso prou...
    Això sí, la pròxima sortida hauré de portar una podadora, jajaja!
    Cuida't Mònica!

    ResponderEliminar